Το πιο πρόσφατο βιβλίο του 75χρονου Νόρμαν λέγεται «Ζώντας με την πολυπλοκότητα».
«Ο χειρισμός πρέπει να αρχίσει να συμπεριλαμβάνει περισσότερο την ανθρώπινη κίνηση» τονίζει ο Ντον Νόρμαν.
Ο Νόρμαν ίδρυσε μία συμβουλευτική εταιρεία, τη Nielsen Norman
Group, ανήκει στο διοικητικό συμβούλιο του Ινστιτούτου Βιομηχανικού
Σχεδιασμού στο Σικάγο, διδάσκει στο Κορεάτικο Ινστιτούτο Επιστήμης και
Τεχνολογίας, και μόλις εξελέγη στην Εθνική Ακαδημία Μηχανολογίας της
Αμερικής.
Ε Γιατί πρέπει οι σχεδιαστές να έχουν και τεχνική μόρφωση;
Α Η έννοια του βιομηχανικού σχεδίου είναι παρεξηγημένη. Ο
σχεδιαστής δεν είναι υπεύθυνος μόνο για την εμφάνιση του προϊόντος,
πρέπει να διασφαλίσει τη λειτουργικότητά του και να βεβαιωθεί πως
καλύπτει βασικές ανάγκες. Για να δημιουργήσουν συναρπαστικά και
καινοτόμα προϊόντα οι βιομηχανικοί σχεδιαστές οφείλουν να γνωρίζουν μια
ευρεία γκάμα θεμάτων, από την εφαρμογή των νέων τεχνολογιών μέχρι τη
λειτουργία των κοινωνικών δικτύων.
Ε Ποιο είναι το πρόβλημα με την εκπαίδευση στον βιομηχανικό σχεδιασμό;
Α Οι σχεδιαστές δεν λαμβάνουν σχεδόν καμία εκπαίδευση σε πολλά
θέματα που αφορούν άμεσα το αντικείμενό τους. Ομως θα σας πω ποιο είναι
το πρόβλημα με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση γενικότερα. Στα
πανεπιστήμια εκπαιδεύουμε ειδικούς, προσλαμβάνουμε ειδικούς και
επιβραβεύουμε όσους είναι οι καλύτεροι σε αυτό που κάνουν. Για να είναι
κάποιος ο καλύτερος, πρέπει να εμβαθύνει πάρα πολύ σε αυτό που κάνει,
και αυτό τον κάνει παράλληλα πιο περιορισμένο. Το πανεπιστήμιο
καταφρονεί τον γενικολόγο. Αυτό είναι που με ανησυχεί.
Οι μηχανικοί και οι κάτοχοι ΜΒΑ είναι πολύ καλοί στην επίλυση
προβλημάτων. Οι άνθρωποι που φτιάχνουν προϊόντα και υπηρεσίες, όμως,
πρέπει να είναι γενικόλογοι. Οι καλοί σχεδιαστές δεν βιάζονται να βρούνε
μια λύση. Πρώτα ρωτούν «Είναι αυτό το πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε;»
Οφείλουν να ξέρουν κάτι για τα πάντα. Πρέπει να γνωρίζουν αρκετά έτσι
ώστε να ξέρουν πώς να συμβουλευτούν τους ειδικούς, αρκετά έτσι ώστε να
συνδυάζουν και να δημιουργούν βασιζόμενοι πάνω στις περιορισμένες
ειδικότητες.
Ε Πώς πρέπει, δηλαδή, να γίνουν τα πανεπιστήμια;
Α Η πρώτη ερώτηση που πρέπει να κάνουμε είναι: «Ποιος είναι ο
σκοπός της τεχνολογίας που αναπτύσσουμε;» Και η απάντηση είναι,
προφανώς: «Να βοηθήσει τους ανθρώπους». Ομως η κατανόηση των ανθρώπων
ανήκει σε διαφορετική σχολή, στις κοινωνικές επιστήμες, και όχι στη
σχολή όπου διδάσκεται η κατανόηση της τεχνολογίας, τις φυσικές
επιστήμες. Σήμερα, οι άνθρωποι που εργάζονται σε έναν τομέα δεν
καταλαβαίνουν τι κάνει ένας άλλος συνάδελφος στο τμήμα τους, πόσω μάλλον
εκείνοι που εργάζονται σε άλλα τμήματα.
Ε Παρά τα προβλήματα που εντοπίζετε στο εκπαιδευτικό
σύστημα, δεν συμφωνείτε πως οι εταιρείες που φτιάχνουν τα κινητά νέα
γενιάς και αντίστοιχες φορητές συσκευές, παράγουν έξοχο σχεδιασμό;
Α Καθώς τα πράγματα βελτιώνονται, χειροτερεύουν παράλληλα.
Πολλές από τις νέες συσκευές έχουν συναρπαστικές ικανότητες, όμως επειδή
είναι καινούριες πολλές φορές δυσλειτουργούν αποθαρρύνοντας τον χρήστη.
Ε Τι ελαττώματα βλέπετε πως έχουν;
Α Μερικές φορές αγγίζεις κατά λάθος την οθόνη και σε πάει σε
κάποια άλλη τοποθεσία, και δεν έχεις ιδέα πού βρίσκεται ή πώς θα
γυρίσεις πίσω. Ή θέλεις να αλλάξεις κάποιες απλές ρυθμίσεις και αυτό
αποδεικνύεται απίστευτα χρονοβόρο.
Ε Για παράδειγμα;
Α Να ένα παράδειγμα που δίνω συχνά σε φοιτητές μου. Τους λέω
«Εχετε ένα iPhone, πολύ ωραία. Βρίσκεστε στο Μιλάνο ή στη Νέα Υόρκη ή
στο Σαν Φρανσίσκο ή στη Σεούλ, οπότε έχετε τις ρυθμίσεις ώρας ανάλογα με
το μέρος αυτό. Παρακαλώ, αλλάξτε τώρα την ώρα». Και αυτοί λένε «Είναι
εύκολο, πηγαίνεις στις ρυθμίσεις, μετά πηγαίνεις εκεί και μετά... Ωχ!
Οχι, δεν γίνεται έτσι...» Εχει πλάκα να τους βλέπεις να προσπαθούν. Και
έπειτα από κάποιες προσπάθειες, όταν τελικά τα καταφέρνουν, με κοιτάνε,
γελάνε και λένε: «Είδατε, ήταν πολύ εύκολο». Ακόμα και όταν δυσκολεύεσαι
να κάνεις κάτι, η διαδικασία φαίνεται ευχάριστη. Δεν λες «κακός
σχεδιασμός», λες «εγώ φταίω, ξέχασα πώς γίνεται». Αυτό δείχνει
ταυτόχρονα τα θετικά και τα αρνητικά της μοντέρνας τεχνολογίας. Είναι
διασκεδαστική, έχει ενδιαφέρον και είναι πρωτοποριακή. Ομως έχουμε
ξεχάσει κάτι βασικό που μας έχει διδάξει ο βιομηχανικός σχεδιασμός.
Μπορούμε πάντα να τον βελτιώσουμε.
Χρειαζόμαστε λιγότερες οθόνες και πληκτρολόγια, ο χειρισμός
πρέπει να αρχίσει να συμπεριλαμβάνει περισσότερο την ανθρώπινη κίνηση.
Με τις καινούριες οθόνες, αισθητήρες, επεξεργαστές και μέσα επικοινωνίας
που υπάρχουν σήμερα, βαδίζουμε σε αυτό τον δρόμο. Ζούμε μία πραγματικά
συναρπαστική εποχή.
© 2011 Technology Review
0 comments:
Post a Comment