Μια tech Στ' Δημοτικού

Μια tech Στ' Δημοτικού

Οι καλές ιδέες, για να πραγματωθούν, χρειάζονται προγραμματισμό.

 Οι πραγματικά σπουδαίες ιδέες πραγματώνονται αυθόρμητα και στα ξαφνικά.

Για την υλοποίησή τους αρκούν μονάχα όραμα και μεράκι!

Ο Μανώλης Χειλαδάκης με την tech τάξη του! Κάπως έτσι δημιουργήθηκε η πρώτη ψηφιακή τάξη στη χώρα μας.

 Η πρώτη τάξη Δημοτικού σχολείου που τόλμησε να παροπλίσει βιβλία, μολύβια και γομολάστιχες,

και εδώ και σχεδόν έναν μήνα λειτουργεί με laptop, ποντίκια και e-books.

 

 

Τη στιγμή που γίνονται συζητήσεις επί συζητήσεων για την Παιδεία και τις αλλαγές που αυτή χρειάζεται, στο 2ο Δημοτικό σχολείου Μουρεσίου του Πηλίου ο δάσκαλος της Στ' τάξης Μανώλης Χειλαδάκης, με τη συνδρομή της διευθύντριας Πολυξένης Μήτσιου και τη σύμφωνη γνώμη και παρότρυνση του σχολικού σύμβουλου Κυριαζή Πόρποδα, αποφάσισε να κολυμπήσει στα βαθιά και να μετατρέψει τη Στ' δημοτικού στην πρώτη tech τάξη της Ελλάδας!

Συζητώντας με τους μαθητές του, αποφάσισαν να επενδύσουν τα χρήματα από τα κάλαντα των Χριστουγέννων στην αγορά laptop. Τα παιδιά έβαλαν τα δυνατά τους, οι γονείς βοήθησαν, αλλά η έρευνα αγοράς έδειξε ότι το κεφάλαιο δεν ήταν αρκετό. Δεν απογοητεύτηκαν όμως. Δάσκαλος και διευθύντρια απευθύνθηκαν στον δήμαρχο Κωνσταντίνο Λεβέντη, του μίλησαν για το εγχείρημα και εκείνος συμφώνησε να χρηματοδοτήσει με το υπόλοιπο ποσόν την αγορά 13 laptop, ένα για κάθε «εκτάκι».

Από 'κεί και μετά τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Ο Μανώλης Χειλαδάκης πέρασε σε μορφή pdf όλα τα σχολικά βιβλία μέσα στα laptop των παιδιών και ξεκίνησε, εκτός από τη διδασκαλία της ύλης, να κάνει στα 13 καταχαρούμενα πιτσιρίκια και μαθήματα υπολογιστών.

«Αρκετά από τα παιδιά ήξεραν ήδη να χειρίζονται ηλεκτρονικούς υπολογιστές», είπε στην «Ε» ο κ. Χειλαδάκης. «Ετσι τα πράγματα ήταν πιο εύκολα. Ομως και πάλι είχαμε να οργανωθούμε και να συνηθίσουμε σε μια εντελώς διαφορετική δομή διαβάσματος και συνεργασίας. Σ' αυτό βοήθησαν πολύ τα παιδιά, που αμέσως λάτρεψαν τον καινούργιο τρόπο που γίνονταν τα μαθήματα.

Εχετε δει παιδιά να μη θέλουν να βγουν διάλειμμα;», ρώτησε γελώντας.

«Και οι γονείς πώς δέχτηκαν την αλλαγή αυτή;», επέμενα δύσπιστη. «Δεν μαγκώθηκαν κάπως; Δεν προβληματίστηκαν που βιβλία και τετράδια παροπλίζονται;».

«Προτού ξεκινήσουμε οτιδήποτε, κάναμε μια μίνι σύσκεψη με τους γονείς», μας είπε. «Αλλωστε ένιωθα ότι, αν δεν έχω και τη δική τους συμπαράσταση, δεν θα μπορούσα να προχωρήσω. Ηταν στο σύνολό τους πολύ δεκτικοί και τους άρεσε η ιδέα. Οι περισσότεροι είναι νέοι άνθρωποι και έχουν καταλάβει τη σπουδαιότητα του μέσου. Κακά τα ψέματα. Οσο και να μην το θέλουμε, στο κοντινό μέλλον έτσι θα γίνονται τα μαθήματα».

Ο κ. Χειλαδάκης είχε απόλυτο δίκιο και το ήξερα, αλλά από την άλλη γνωρίζω καλά ότι σε αυτές τις περιπτώσεις στην αρχή βρίσκουν... αντίσταση. Οπότε επέμενα. «Και οι συνάδελφοί σας;»

«Αυτοί έχουν όντως πρόβλημα», απάντησε σκασμένος στα γέλια. «Γιατί και οι δικές τους τάξεις στην αρχή ζήλεψαν. Τα παιδιά της Δ' και Ε' τάξης ήθελαν και εκείνα μάθημα με laptop. Τους είπαμε λοιπόν την αλήθεια. Οτι ξεκινάμε κάτι φιλόδοξο, ότι τα χρήματα δεν φτάνουν για όλες τις τάξεις, αλλά, αν η Στ' πετύχει, από του χρόνου το πρόγραμμα αυτό θα επεκταθεί και σε άλλες τάξεις».

«Και πώς ακριβώς δουλεύετε;»

«Κατ' αρχάς, πέρασα όλη την ύλη της Στ' Δημοτικού σε μορφή pdf στα laptop των παιδιών. Μετά χρειάστηκε να κάνουμε κάποια μαθήματα για το πώς χρησιμοποιούμε το καινούργιο εργαλείο. Πώς γράφουμε, πώς αποθηκεύουμε, πώς διαβάζουμε. Ακόμα δεν έχουμε «πετάξει» εντελώς τα βιβλία, αλλά τα ανοίγουμε πολύ λιγότερο, και το πιο σημαντικό: τα βιβλία μένουν στην τάξη και το βάρος της σχολικής τσάντας έχει μειωθεί κατά 4-5 κιλά. Τα παιδιά έρχονται στο σχολείο κουβαλώντας μόνο ένα πανάλαφρο laptop».

«Και οι εργασίες; Τα προβλήματα Μαθηματικών; Οι εκθέσεις;»

«Γράφονται όλα στο laptop. Αλλος φάκελος για τα βιβλία, και άλλος για να αποθηκεύουμε τα e-τετράδια».

«Ως εδώ όλα καλά, λοιπόν».

«Βοήθησε η τύχη του πρωτάρη», μου εκμυστηρεύτηκε ο δαιμόνιος δάσκαλος.

«Γιατί το θέμα δεν είναι η ψηφιακή τάξη να λειτουργήσει μόνο φέτος και από του χρόνου να ξαναγυρίσουμε στα ίδια».

«Τι ακριβώς χρειάζεστε από εδώ και πέρα;».

«Αυτή τη στιγμή, μια θετική απάντηση από τον ΟΤΕ για εγκατάσταση Ιντερνετ. Ετσι θα μπορέσουμε να εμπλουτίσουμε με κείμενα και πηγές το μάθημα, να γνωρίσουν τα παιδιά τι να προσέχουν και τι να αποφεύγουν, αλλά και θα «ανεβάσουμε» στον Ιστό τα ημερολόγιά τους, που τα γράφουν από την πρώτη μέρα που έπιασαν τα laptop στα χέρια τους και περιγράφουν τη μαθησιακή τους εμπειρία. Θα έχουμε το δικό μας blog δηλαδή».

«Και μετά;», επιμένω φορτικά.

«Μετά... έναν χορηγό, για να αγοράσουμε laptop για του χρόνου! Τα μηχανήματα που αγοράσαμε φέτος, ανήκουν στα παιδιά. Είναι τα προσωπικά τους εργαλεία. Στο τέλος της χρονιάς θα είναι γεμάτα από σημειώσεις, εργασίες, όλο τον κόπο και τις γνώσεις τους. Τους ανήκουν δικαιωματικά».